Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

[Een' stijfmoeder zijt gy, gy komt my zwaer belasten]

Een' stijfmoeder zijt gy, gy komt my zwaer belasten,
Gy hebt van 't voorspoedig schip voor my [ge]weirt de masten:
Het stier oft roer genaemd geheelijk omgestelt,
En voor den storm en wind mijn schip ter neer gevelt.
O wankelbaerig rad! O vreed' en wilde baeren,
O zee vol van onrust! O weirelds gel bezwaeren,
Wie zal vast blijven staen, door al dit fel tempeest?
O God, doet my bystand in dit aerdsch vremd foreest.
Waer ik nu mijn gemoed gaen keeren, ofte wenden,
Eylaes! 'k vind' anders niet, als pynen en ellenden,
Daer ik te vinden plagt veel blijdschap overzoet,
't Gedenken van dien tijd my ook veel pynen doet.
Nu van zoo menig mensch vind' ik my als verlaeten,
En in mijn zwaeren druk veracht, ende verlaeten,
Daer ik te vooren was vol vreugd, hoort mijn bedied,
Hoe lichtelijk keert het rad, zoo men aen my wel ziet.

[p. C1r]

 

't Is waer en ik beken 't dat men nocht' lust nocht' daeden

 

Ter weireld vinden mag, die ons heel kan verzaeden,

 

Nochtans voor al myn druk, en pynen zoo men ziet,

 

En kan niet laeten doch te klaegen myn verdriet.

 

Hoe bitter is't voorwaer hier weynig tyd te lyden

 

Hoe zwaer mag 't wezen dan voor eeuwig t' allen tyden

 

Te wezen in verdriet in bitterlyke pyn

 

In eysselyken schroom, en noyt verlost te zyn.

 

Och! Hoe zyn zy verblind, verdold zegg' ik met reden,

 

Die hier hoogmoediglyk en in hooveirdigheden

 

In zonden, in boosheyd, in lusten domineert

 

Eylaes! Wat baet het al, als het is gepasseert.

 

O weireld, valsch geveynsd, te recht mag men verachten

 

Uw raed en uwen dienst met all' uw' yd'le prachten:

 

[W]ant uwen loon is valsch bedrog en anders niet

 

Hoe licht keert het geluk zoo men aen my wel ziet.