Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Mastreechter veerskes (1924)

Informatie terzijde

Titelpagina van Mastreechter veerskes
Afbeelding van Mastreechter veerskesToon afbeelding van titelpagina van Mastreechter veerskes

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.58 MB)

Scans (5.66 MB)

ebook (2.96 MB)

XML (0.20 MB)

tekstbestand






Editeur

E. Franquinet



Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Mastreechter veerskes

(1924)–G.D. Franquinet–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende
[pagina 126]
[p. 126]

Sint Pietersberg.

 
Niks is schoender es tee berreg,
 
In de mörgestraol geseerd,
 
Dee van keends aof aon bewònderd
 
Leef us waos en leefdeweerd.
 
 
 
Ao! wie dèks ziin veer gekledderd
 
Langs zen steile peedjes op,
 
Zonder angs dat soms en duusling
 
Us bevange zou de kop.
 
 
 
En dan waos 't taobove vreùgde!
 
Boeten auwers oug en weet
 
Krope veer door struuk en heùltes,
 
Wat eus kleier dèks verreet,
 
 
 
Plùkde veer wèl eerebeise,
 
Blùmkes, besse, rukend kroed,
 
En in hoegverheve splete
 
Haolde veer de nèskes oet.
 
 
 
Later wie, nog jònk, de wereld
 
Mich al kömmernisse broch,
 
Vlùchden ich ze nao de berreg,
 
Deurstig nao de vrije loch.
 
 
 
Ich en dach tao neet aon zörreg;
 
Mer men hart vol melodij
 
Aon de blùmkes oppe rotse
 
Spraok van leefde en poëzij;
 
 
 
Aon et windje wat mich speùlde
 
Roeschenteere door et haor
 
Neumden ich et ingelmeidske
 
Woe men hart zoe vol van waor.
 
 
[pagina 127]
[p. 127]
 
Ziin vervloge noe die tije
 
En verwêid men jònkheidsdaog,
 
Toch nog nao sint Pietershuugde
 
Veul ich mich al dèks gejaog.
 
 
 
Dan doorkruus ich al de weegskes
 
En verborge plekskes weer,
 
En vermeuid, mer glùkkig, lèk mich
 
In et mollig graas tao neer.
 
 
 
Bove mich dee grijzen tore,
 
Dee al mie en mie zich split,
 
En vererremp, kaal, verlaote,
 
Noe den auwen tiid bekrit,
 
 
 
Wie de bùrg, dee heer bewaakde,
 
Dao nog stònt in adeltrots
 
En in zonnestraol zich baoiend
 
Prònkden op zen steile rots.
 
 
 
En ich zeen in men verbeeling
 
Langste kromme berregweeg
 
Ridder, freùle, page rije
 
Van 't kastiel nao 't auwt Mastreech,
 
 
 
Of, nao groete jachpartije
 
Mètte valk of mèttet staol,
 
Zich in smùl en draank vermeien
 
In de riik bekleide zaol,
 
 
 
Woe, gefies, de minnezenger
 
Mèt aon hieretaofel drònk
 
En de freùle, zaankbegeisterd,
 
Heùm de gouwe beker schònk.
 
 
[pagina 128]
[p. 128]
 
Mer in ins tao kiert ten droum zich
 
En benauwt mich et gemood,
 
En dao zweve veur men ouge
 
Wolke damp en nievle blood.
 
 
 
Kreegers zeen ich hei zich nèstle,
 
Alles schrik! Den oorlogsdraak
 
Speit ze vuur en 't boerevollek
 
Vlùch, berouf van good en daak.
 
 
 
Hei van boven aof de berreg
 
Brùlt 't metaole störremweer
 
En ich zeen zen gleuiende bommen
 
Op eus stad geslingerd neer.
 
 
 
Errem Treech! wat al veùl elend,
 
Wat al maörderij en braand
 
Hèbste vreuger oetgestange
 
Veur et noe ondankbaar laand.
 
 
 
----------
 
 
 
Speule mich tie druimgezichter
 
Veur de geis in touverschiin,
 
- Schèlderij woe leech en dònker
 
Scherrep op geteikend ziin. -
 
 
 
Ouch en ander soort betouv'ring
 
Maak zich meister van men zin,
 
Es ich zeen dao veur mich ligge,
 
Van de huugde woe ich bin,
 
 
 
't Wikerveld dat prònkenteere
 
Zich òntrolt en spreit zoe groet,
 
En hoeveerdig op zen riikdom
 
Al zen schoenheid mich ontbloet:
 
 
[pagina 129]
[p. 129]
 
Wie zen weien en zen ougste
 
Greun en goud gewisseld ziin
 
En de spitse kèrrektores
 
Glinstren in de zonneschiin;
 
 
 
Wie de dörper, es gedreve
 
Door en gekke kinderluim,
 
Lachenteere zich verbergen
 
Achter en gardijn van buim;
 
 
 
Wie de Maos, dee spiegelklaore,
 
Dee van keends geleefde stroum,
 
In zen krumdes en zen drêiers
 
Puunt en lek de vrùchbre zoum.
 
 
 
Ao! dat andre zich verlùstigen
 
In et vaalse steeds vermaak,
 
Ich en wèl mèt hun neet toesche
 
Wat ich hei in 't vrije smaak.
 
 
 
Hei geneet ich rùs en vreùgde,
 
Ongesteurd door 't wereldspeul;
 
Hei is deep men hart bewoge
 
Door en heilig daankgeveul.
 
 
 
Veur et schoene wat d'Almachtige
 
Heet geschònke, breid en wiit,
 
Um et steedje, woe geboren
 
Ich men levensdaog versliit.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken