Een Nieuw geestelick Liedtboecxken, ghetoghen wt den Ouden ende Nieuwe Testamente
(1593)–Claas GanglofsNae die Wijse, Ghy Christenen aenhoort, dit cleyn vermaen, Ofte nae die wijse, Van den Linden-smit.Aenhoort ghy Broeders en Susters te gaer,
Ick wensch v een gelucksalich nieuwe Iaer,
Dat vanden Heer verheuen,
Op dat wy voort aen onse loop eenpaer
Mochten enden tot den eewich leeuen.
aWant snel gaet den tyt, sy is haest gepasseert,
Als een bdoorloopende Booden, soo die Schrift vermelt,
Iae als een Gast van eender daegen,
Dus raede ick een yeder dat hy Godt kennen leert,
| |
[p. 37] | |
Of men sullent hier naemaels beclaegen,
Want Dauid heeft van den Heer begeert,
aDat hy daer in mocht syn geleert,
Te gedencken op zijnen ende,
Als Christus den selfden sin vermeert,
cWeest omgegort al om v Lenden,
dV Licht laet branden, spraekt hy daerby,
Op dat gy den Knechten daer [...] sy,
Die haer Heer verwachten tot ander stonden,
Hierom laet ons ewaecken tot alle tijt,
Op dat wy nz slaepende worden beuonden.
Op datmen den traegen Knecht met slacht,
Die by zijn seluen hadde gedacht,
fMijn Heer en sal noch lange niet comen
Hierom en hielt hy geenen wacht,
Mer adten dranck al sonder schromen.
Och leyder wy zijnder noch sulcken al
Die met den traeghen Knecht zijn int getal,
Dies op des Hetren toecoemst weynich achten,
Maer den dach die haer ouervallen sal,
Als een Dief coemt inder nacht.
Wat iamer Eellent dat daer sal zijn,
| |
[p. 38] | |
Daer +eewich sal duiren die smert en pijn,
Men mach wel schricken bbeuen ende vreesen,
Dus vrienden laet ons ctoch waecken hoort mijn,
Op dat wy beurijt mocht syn van desen.
Elck wil hem dspiegelen in Gods woort,
Want Christus spreckt van eeen niew Geboort,
Verstaet den sin te degen,
Tis cort begrepen daer veel toe hoort,
Denckt nae wat hierin is gelegen.
Wt den Waeter en Geest van bouen perfect,
Als Christus tot Nicodemo spreckt,
Oftmen en mach in Gods Rijcke niet coemen,
Dus siet wat die fSchriftuer ontdect
De Woorden Godts en zijn geen dromen.
Ten eersten moet daer goprecht boten geschien,
Met wenen hmet claeghen tot allen tijden,
Syn iSonden voor Godt te belijen
Tot een bewijs dat sy ons van herten leet zijn,
Soo moetmen het kquaet dan mijden.
| |
[p. 39] | |
aHet Geloof dat door die Liefden merckt,
Dit moet daer wesen, hier wel op merckt,
Datmen bsijn seluen moeten versaecken,
Inwendich door den Geest gesterckt,
Wel hem die den rechten sin can + smaecken.
Al diet dus ehebben ghenomen aen,
Goetwillich fhaer schien te buyten gegaen,
Ons Knyen daerop gebogen
Handt en Mont daerop gedaen
Met een dierbaer woort daer gaen beloouen.
Ons Siel geset tot een onderpant
gOnderhoudent wijt niet vaet dit verstant,
Soo is het oordel haest gewesen
Als een [...]oegenaar sullen wy coemen tot schandt,
Als Iohannes betuycht van desen.
Want ons +Mont met Iephte is open gedaen,
Wy en moegent niet wederroepen saen
Het staet te vast verbonden,
Soo men mit den iMan Godts te rugghen gaen,
So wortmen vanden Leew verslonden.
| |
[p. 40] | |
Dus laet ons doch niet te rugge sien,
Met aLoths huysvrouwe na Schrifts bedien,
Die wt Sodoma al was getreden
Sy is verandert in een Soutsteen,
En staet noch op den dach van huyden.
-Hierom Broeders en Susters ionck en out,
Die Schriftuer vermaent ons menichfout,
Dat het inden inganck niet is gelegen,
Maer die den Waerheyt btot de eynde behout,
Die worden salich beschreuen.
Want Christus die spreeckt tot onser Leer,
cNiet alle die roepen Heer der Heer
Sullen niet alle in rijcke Gods comen,
Maer die nae sijne Vaders wil en leer,
Hebben geleeft sal ingaen sonder schromen.
Oock niet alle die Maechden worden genaemt,
Want dals dwasen salder noch worden beschaemt
Sonder Geloof Liefden beuonden
Want sy en hebben dat niet gewaendt,
Dat eGodt herten en mer en kont doorgronden,
Maer fvoor God en kan niet verborgen sijn
| |
[p. 41] | |
Voor hem en gelt geen wtwendige schijn
Den naem en sal niemant baten,
Den dach die salt doorloutteren sijn
Dus en mach hem hier niemandt op verlaten.
Hier om laet ons als die bereiden staen,
Tot dat die beloften wort voldaen,
Den Heer verwachten tot alder vren,
Den tijt is acort, is haest gedaen
Ten sal hier niet eewich dueren.
Hiermede gy Vrienden hoort mijn bediet,
Hout my ten goeden dit simpel Liedt,
En wilt dit in danck ontfangen,
Want het is wt Liefden geschiet
Int kort, al ist niet lange.
Tot een besluyt so ghy aenhoren moecht,
Een salige ruste b
ceen eewige vruecht,
Wensche ic mijn Broeders en Susters tesamen
Wt genaden van Godt, die ons alle tovoecht
Hierop soo seg ick Amen.
Onsen leeuen is op Aerden als een schaduwe, ende daer en is gheen ophouden. Par. 30. Want die Mensche van eender Vrouwen geboren, leeft eenen cleynen tijt, ende is vol onrusten, gaet op als een Bloerm, valt af, en blijft | |
[p. 42] | |
niet, Iob. 14. Des Menschen Geest moet van daer, ende moet weder tot der Aerden keeren, Psal. 146. Want alle Vleis is als Gras. 1. Pet. 1. Hierom laet ons op het ende gedencken, ende sy die straffe die naemals comen sal. Syr. 18. Ouer alle Godtloose wesen ende onrechtuaerdicheit der Menschen. Ro. 1. en die den Euangelie niet ghehoorsaem gheweest hebben, sal toecomen Gramschap, Ongenade, druck ende Benautheyt, ouer alle Zielen der Menschen, die daer quaet doen, Romeyn. 2. Maer Prijs, Eer ende een onverganckelijck wesen allen den geenen, die door lijdtsaemheyt, ende goede wercken het eewige Leeuen soecken. Rom. 2. Hierom laet ons voor ons sien, op dat wy niet en verliesen, van het gheene dat wy gewrocht hebben, maer vollen loon ontfangen mogen, Wat wy nu vanden beginne gehoort hebben, dat laet by ons blijuen, Iohan. 2. Ende daer in voortvaren, daer wy toegecomen syn, ende lopen nae den voorghestelten mate, na den prijs, die daer voorhout die beroepinghe Godts. Phil. 3. Want ist, dat wy dat doen, so en sullen wy niet dwalen, maer ons | |
[p. 43] | |
sal oueruloedich bereyt worden, den inganck tot den eewighen Rijck ons Heren, ende Salichmackers Iesu Christi, 2. Pet. 1. Ter wijlen wy nu also danige beloften hebben, soo laet ons voortvaren met heulicheyt inder vreese Godts, 2. Cor. 7. Want noch om een cleyn wijle, soo sal hy coemen, die daer coemen sal, ende sal niet vertoeuen, maer den Rechtuaerdigen moet geloof leuen, maer soo hy wijckt, en mach hy den Heer niet behagen, Heb. 10. |
|