Logo DBNL
Nut tyd-verdryv (1686)

Nut tyd-verdryv

(1686)–Mattheus Gargon–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het Twede Kapittel.

1.
Lievd-waarde Zoon, zo gy myn raad aanvaard,
 
En myn gebod bewaart,
2.
Zo gy my leent uw' lerens-gierig' oren.
 
Om wetenschap te horen;
 
Zo 't yverig hart na ware wysheid haakt,
3.
En zig daar in vermaakt:
 
Ja zo gy roept, dat u 't verstand verzelle,
 
En kennis wetten stelle,
4.
Indien gy daar oit meerder lust in had,
 
Als in verholen schat,
5.
Zo zult gy haast de vreze-konst des Heren,
 
En syne wysheid leren.
6.
Gods wille-kragt, en ziel-verlichtend woord,
 
Zet alle kennis voort.
7.
God heeft syn volk vergunt een schrander oordeel;
 
En een bestendig voordeel.
 
God is een schild die dekt en hulpe geevt;
8.
Als men vroomhartig leevt.
 
Op dat men zoud met onvermoeide schreden,
 
'T geboden-pad intreden.
 
God staat met vlyt zyn gunst-genoten voor;
 
En baant haar 't deugden-spoor.
9.
Dan zal myn Zoon de kinder-pligt ontdekken;
 
En noit het recht verrekken.
 
Dan zal myn Zoon de billikheid verstaan,
 
En 't regte pad inslaan.
10.
Als eens uw hart de wysheid heeft bekomen,
 
En daar in lust genomen.
11.
Het ryp beraad; en wel-beleid verstand,
 
Zal bieden u den hand.
12.
Om u van 't pad der bozen af te keren;
 
En van dien man te weren,
 
Wiens stoute tong de waarheid tegenkrait:
 
En valschelijk verdrait.
13.
Die van het pad der zuivre deugdzaamheden,
 
In 't zonden-spoor wil treden.
14.
Die zig verheugt in 's schenders heilloos kwaad,
 
En 's boos-wigts gruwel-daad.
15.
Die zorglijk op den dwaal-weg blyvt gevangen;
 
En in syn slimme gangen.
16.
Het ryp beraad, en wel-beleid verstand,
 
Zal bieden u den hand.
 
Op dat uw' lust u nimmermeer vervoere.
 
Door 't oog-gelonk der hoere:
 
Die door haar stem, en hart-verlokkend woord,
 
Ontugtelijk bekoort.
17.
Die 't wettig hoofd haars jonkheids is ontweken,
 
En durvt den echt-band breken.
18.
Haar dartel huis helt na den jammer-dood:
 
Haar pad na ramp, en nood.
19.
All' die met haar haar geile lusten boeten,
 
Die wenden noit de voeten,
 
Van 't zonden-spoor, dat sy zyn ingegaan,
 
Om 't heil-pad in te slaan.
20.
Ja ryp beraad, en wel-beleid verstand,
 
Zal bieden u den hand.
 
Op dat gy 't pad der vromen meugt bewand'len,
21.
Die onopspraaklijk hand'len.
 
Want voor de schaar der vromen is de aard,
 
Volstandiglijk bewaard.
22.
Maar 't god loos rot, dat alles durvt verdrukken,
 
Zal God daar uit wegrukken.

Vorige Volgende