Nut tyd-verdryv

Het Zevende Kapittel.

Wilt agt op myn bevelen geven,

Myn Troost, myn Lieveling, myn Zoon.

Sluit in uw hart all' myn gebôon:

Gelijk beschoren spys, die u behoud in 't leven.

Verhoed dat noit myn wet gekreukt en werd:

Bezorg haar als den appel van uw' ogen.

Bind s'aan uw' vingeren en schryv haar in uw' hert.
Zo zult gy haar steeds zien, door 't zien beleven mogen.

Noem wysheid uw' gelievde zuster

En heet de broen-âer van 't verstand

Uw' boezem-vrind, en bloed-verwant.

Weest na sijn zuiv're min, dan na de hoer, beluster.

[p. 15]

 

Dat het gevley haars mond u noit verleid;

6.

Want als ik door myn venster heb gekeken,

7.

Zag ik een jongeling, die door verstandloosheid,

 

By het verstandloos rot der boeven was geweken.

 

 

8.

Hy ging langs all' de straten waren,

 

Voorby het huis van 't geile beest

 

En trad met een verwaanden geest

9.

Na 't smettend hoer-huis toe. De zon was weg gevaren,

 

Den avond viel, en een hel-duistre nagt

 

Kwam d'aarde met haar duisternis bedekken,

10.

Als d'opgetoide hoer, met god-vergeten pragt,

 

Door haar arglistigheid hem zogt tot haar te trekken.

 

 

11.

Haar geilheid bleek uit all' haar kuren,

 

En schrik-taal van haar laster-tong,

 

Daar sy de waarheid mêe verwrong.

 

Haar rusteloze voet kond in haar huis niet duren,

12.

Dan was s'in huis, en dan wêer op de straat.

 

Zo loerde sy om haren vlam te blussen.

13.

Sy vond den jongeling, en met een blyd gelaat,

 

Vloog sy hem om den hals, en gav hem geile kussen.

14.

Sy voerde deze dart'le reden;

 

'k Heb heden myn gelovt' voldaan,

 

En myns dank-offers deel ontvâen;

15.

Waarom ik zo verheugd u te gemoet kom treden.

 

Ik heb met vlyt u al een wyl gezogt:

 

En heb u nu ter goeder tyd gevonden.

16.

Met dierbaar praal-tapyt, met snyd-werk wel doorwrogt,

 

En kostelijk lijnwaad zyn versiert myn zoete sponden.

 

 

17.

Ik heb met aangename geuren,

 

Van myrrh', kaneel, en aloë,

 

Door-rookt myn pratte leger-steê.

18.

Laat my, tot dat het daagt uw mingenot gebeuren.

[p. 16]

19.

Myn wedermin baart niet als vreugd-gelach.

 

Myn man is uit, en verr' van huis getogen.

20.

Hy heeft veel geld met hem, voor den bestemden dag,

 

Zal sijn gehate komst ons vreugd niet storen mogen.

 

 

21.

Hy liet zig tot haar min verleiden,

 

Door haar bedriegelijke reên.

22.

Hy ging de plaats des mans bekleên.

 

En liep in sijn verderv, door haar verlokkend vleiden.

 

Gelijk een os, die na de slagting gaat;

23.

Of als een boev, dien men geboeid gaat tugten,

 

Tot dat de geessel-striem diep in sijn lever staat.

 

Of als de vogelkens verstrikt zyn eer sy 't dugten.

 

 

24.

Hoor kindren, hoor dan na myn reden,

25.

Wend van de hoer uw harten af,

26.

Schuw schuw haar min, en minnaars-straf.

 

Sy heeft een talloos tal verwond, ontzielt, vertreden.

27.

Haar godloos huis is een geslagen pad,

 

Dat grav-waarts leid, en in den hel doet glyden.

 

D'onstervb're ziele-dood haar geile minnaars vat.

 

En die hier met haar juicht, zal namaals met haar lijden.