Den Goddelycken Minnenpijl

[p. 3]

Tot den Leser.

Beminden Leser my en dunckt niet, dat ick desen Liekens-Boeck, quaelijck gheintituleert hebbe, hem noemende, den Goddelijcken-Minnen pijl, die som-tijdts tot Godt den Heer gheschoten wordt, ghelijcker wijs als eenige Lief-hebbers van den Boogh vergadert zijn, soo nemen sy voor ooghen, het wit, waer naer sy Schieten sullen, ende stellende hun een ooghe op het wit, hebbende d’ander-ghesloten, met een snelligheydt hunnen Pijl ontvlieghen, komen het wit te raken, soo oock aen een Godt-minnende Ziele, die gheren haren Godt alleen soude beminnen, ende haer herte tot haeren Bruydegom gheeren soude Schieten, die moet haer houden ghelijck den Schut

[p. 4]

ter, want hebbende Godt voor ooghen ghestelt als het eenigh wit, waer naer sy schieten wilt, soo moet sy haeren Boogh op heffen te weten haer herte: ende d’oogh toe sluyten met de welcke sy is ghewoon aen te sien de wereldt ende haere creaturen; houdende de ander open, om te sien naer haeren Godt t’welck haer wit moet wesen: want siende met twee ooghen, en sal die noyt daer toe gheraken; desen Liekens-Boeck die sal u voor ooghen stellen alder-hande fraey ende schoone Liedekens de welcke u disponeren sullen om te Schieten naer het eenigh wit, ende met eenen om den gheest te verquicken, want Godt den Heere die wilt met een vrolijck herte ghedient zijn; naer de woorden van David; dient den Heere met vrolijckheyt, eenen Boogh den welcken ghy wilt met eene

[p. 5]

swaere handt op heffen, ghy sult sien dat dien Pijl soo snel niet vliegghen en sal, als wel doen sal, dien, die met eene vlijtighe handt op gheheven sal worden, daerom voeght vreught by de deught, want het een sonder het ander niet staen en kan, sal schijnt het datter nochtans ghevonden worden eenighe, jae, veel de welcken schijnen dat sy verheught ende bly zijn, ick segghe dat sy hunnen schijn onghelijck zijn, want de waerachtighe vreught daer David van spreeckt is van binnen in het herte ende inden gheest, dat zijn die, die hun vreught soecken in de deught, dese zijn sy die recht van herten blijde zijn, want sy en stellen hunne blijschap in geen ydelheyt deser wereldt; maer alleen in Godt, die de waerachtighe vreught der zielen is, den welcken ick U.L. al te saemen ben wenschende

[p. 6]

uyt-ganscher herten, neemt dan bidde ick U.L. mijnen kleynen arbeydt in dancke, ende blijft de Heer bevolen.

Tot meerder Eeren Godts ende stichtinghe van mijnen Even-naesten.