Een twistappel
Allemaal zijn wij wel eens een twistappel, onderwerp van ruzie. Maar de vraag is wat een appel met dat geruzie te maken heeft. Peleus, in de Griekse mythologie prins van het eiland Aegina, kreeg van de goden de zeegodin Thetis tot vrouw. Dat huwelijk moest gevierd worden. Om het feestje nu een beetje gezellig te houden, was de twistgodin Eris niet uitgenodigd. Dat viel bij deze toch al twistzieke damesgod niet in goede aarde en zij zon op wraak. Stiekem begaf zij zich naar het feestterrein en wierp een gouden appel onder de gasten. Deze appel droeg het opschrift: ‘Voor de schoonste.’ Als zoiets tegenwoordig zou gebeuren, dan zou de dame die hem als eerste opraapte, de appel meteen aan haar naaste overhandigen: alsjeblieft, voor jou. Deze naaste, die ook allang genoeg had van het jaloerse gedrag dat vrouwen altijd wordt aangewreven, zou de appel ook niet willen houden.
Uiteindelijk zou iemand de vrucht gewoon naar buiten gooien. Want tegenwoordig zijn vrouwen solidair met elkaar. En dat is maar goed ook.
Vroeger was dat anders. Die appel rolt daar dus over de grond. Binnen de kortste keren was er een enorme bonje ontstaan tussen de godinnen Hera, Athene en Afrodite. Want die wilden alle drie de schoonste zijn.
De oppergod Zeus zat met die kijvende godinnen in zijn maag en om er zelf af te zijn (daar was hij tenslotte de oppergod voor), wees hij als scheidsrechter de herder Paris aan. Herders zijn vaak van eenvoudige komaf, maar deze Paris was een Trojaanse koningszoon, en heel wel tot scheidsrechteren in staat.
De drie godinnen probeerden elk hem in te palmen. Hera, de vrouw van Zeus overigens, beloofde hem macht en rijkdom.
Athena had hem wijsheid te bieden en Afrodite stelde hem een huwelijk met de mooiste vrouw op aarde in het vooruitzicht.
Auteursrechtelijk beschermd