Het triumph-hofjen Iesu Christi ende Marie

[p. 3]

Voor-reden tot alle bedroefde.

WAnneer de droeve sinnen,
Mensch', wederom beginnen
Te kloppen, aen u hert,
Als u ontrocken werdt:
Wat soetheyt van Gods gratie,
Door aerdsche tribulatie:
Soo denckt niet dat ghy zyt
Van uwen Godt benijdt:
Maer dat hy het bedroeven,
Geeft om den mensch' te proeven,
Of sy in druck en pijn,
Sijn wil oock tegen zijn.

Hy selver heeft gheleden,

En droef den wegh getreden
Des doodts, gelijck ick u
Voor heb gedragen nu.
In't bloemigh bedd' des Heeren,
Daer hy ons recht gaet leeren,
Datmen door lijden, hier
Wordt als een rood, Angier.

Nu sal ick u opdragen,

De alderdroefste dagen,
Die hier Maria heeft
Met hertens wee beleeft:

[p. 4]

 

Oock meed' veel soete vreuchden,

 

Daer Godt haer door verheuchden,

 

Als haer bedroefde ziel,

 

Van smerte schier verviel.

 

Dit sult ghy alles, inde

 

Wit Lely bladen vinden,

 

in Sangh'-maet voor geset,

 

Van dit gebloemde Bed,

 

Op dat, als u opkringen

 

Droefheden, ghy meucht singen,

 

Een Bly liedt, of een Wee,

 

In plaets van aerdts on-vree'.

 

Vaert wel dan in dit leven,

 

En namaels wil u geven

 

Den Opper-Hemel-vooght,

 

Die vreucht die hy beooght.

FINIS.