Het triumph-hofjen Iesu Christi ende Marie

Amarillis Een-spraeck.

VErheught u Amaril!
De tintelende Sterren,
Die schijnen te verwerren
In Godes wonder wil:
Want hy die over Aerde,
Hemel, en Zee gheboot,
Leyt in een Magets schoot,
Die dese nacht hem baerde.
Soo dat de silver Maen
Schijnt in haer selfs de morren,
En op haer Heer te knorren,
Dat hy is neer gegaen.
Waerom Nacht-oogh verkoren,
Siet ghy dus norts en dwars?
Nu dat Godts Soon ons vars
Tot Bet'hlem is geboren.

[fol. A3v]

 

En is het u niet veel

 

Gemacklijcker te oogen,

 

Van uwe blauwe bogen,

 

Staech neer op hem geheel?

 

Dan altemet te klimmen

 

Soo moeylijck om tot Godt:

 

Dat wy soo bruyn, als tot

 

Een afgrondt schier beschimmen?

 

Och ja! want nu sult ghy

 

Sijn Godlijck hooft beschijnen:

 

Dus wilt u wolck-gordijnen

 

Doch ras opschuyven bly:

 

Want d'Engelen selfs die bennen

 

Met vrolijckheyt gedaelt,

 

En hebben Herders haelt,

 

Dats' hem oock soude kenne.

 

Ey soo, daer sie ick u,

 

Met u klaer Hemels glinster,

 

Door een bemiste vinster,

 

Die ghy my opent nu.

 

Gelukigh Amarillis.

 

Daer sien ick Galathe

 

Aen komen, met haer vee,

 

My dunckt sy oock niet stil is.

 

Ick moet haer dees geboort

 

Met blyschap oock voor leggen:

 

Misschien sal sy my seggen,

 

Dat zijt al heeft gehoort.

 

Ras haest u Herderinne!

 

Het schijnt sy staet verbaest:

 

't Is best dat ick my haest,

 

Tot haerwaerts. Ick beginne.