Print Het veerhuis(1946)–Ida Gerhardt Vorige Volgende [p. 30] In memoriam Met duizend fijne zaden ving het te sneeuwen aan, de ongerepte paden ten ik alleen gegaan. Roerloos ligt het volkomen herschapen land om mij, - die mij werd weggenomen nu is hij zóó nabij, als nadert een ontmoeten in deze sneeuwen laan, - ik zie het spoor der voeten waar wij tezamen gaan. Vorige Volgende