Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 97]

Hij rees

Heil, overwinnaar! wees gegroet!

Hoe glanzend is Uw zegepraal!

Hoe schittert Uwe almachtigheid

en Uwer wonden roode straal!

Gij komt al voor den dageraad

van duizend zielen voorgegaan;

zij bidden, nauwlijks vrijgekocht,

Uw wonderschoone menschheid aan.

De onsterfelijke Godheid lag

van 't lichaam altijd onverscheên,

noch liet Zij eenen enklen stond

het dierbaar menschlijk herte alleen.

Met vrijgemaakte liefdevlam

aanbad geheel de zielenstoet,

en Jesum ziende, dachten ze aan

Maria, Jesu Moeder zoet.

Ook Gij verlangdet, Jesu ziel,

om 't heilig Vleesch verlangdet Gij,

vol liefde, en zuchttet naar het hert

dat rustte in Uw doorboorde zij.

Ze aanbaden, toen de schoone ziel

genaderd kwam bij 't rustend lijk:

het blinkt in 't graf... en vóór hen, zie;

daar staat Hij, Jesus, glorierijk!

[p. 98]

 

Knielt neder, neder al wat hoogst

 

verheven staat, vol vreugde en vrees;

 

want Liefde, o Zonde, is boven, en

 

't is uit met u, o Dood: Hij rees!

 

 

 

Hoe, Hemel, klinkt het zegelied

 

dat heden 't choor der Englen spreekt;

 

toen Hij, verrezen uit het graf,

 

gelijk den dagraad henenbreekt.

 

 

 

Van liefde en leed hoe gloei ik thans!

 

is 't eerbied dat ik spreke...? 'k Vrees...

 

en valle neêr, en bidde... en zwijg,

 

vóór Uw verheerlijkt heilig Vleesch!

 

 

 

Zoo blijde tranen ween ik, dat

 

mijn herte en ziel bezwijken moet:

 

ik spreek niet meer, - Gij weet het al:

 

Gij, overwinnaar, Jesu zoet!

1855

Naar 't Engelsch van Dr. Faber