Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 201]

Nog eens

Nog eens, o christene studenten,

bij 't graf gestaan! In tranen? Neen!

Laat vreugde op ons den zegel prenten,

want wij zijn christenen! 't Geween

betaamt die hoop noch troost en kennen

in Christi kruis en dierbaar bloed,

betaamt die kerke en kerkhof schennen,

betaamt een' andren jonglingsstoet!

Voor ons is doodgaan levend worden,

door Hem die lijf en leven gaf;

't en zijn geen beendren die verdorden

of zullen opstaan uit het graf.

Zoo zult gij ook, beminden; 't sterven

heeft Jesus zelve ons voorgedaan:

de doodbrief staaft uw recht om t' erven

het rijk waar Hij is ingegaan!

Gelukkige Arnoud, rust in vrede,

God hebbe uw' ziel in Zijn gena;

gij droegt, 't is waar, uw' deugden mede,

maar uwe exempels liet ge ons na:

die volgen wij, tot op den rande

van 't graf, onwankelbaar vereend;

brengt deez' belofte ooit een in schande

van die hier staan? Zoo God helpt, neen 't!

1864(?)