Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 58]

I

Qui se exaltat ...

Hooveerdig ras der menschelingen,
wie zal in u 't bekennen dwingen

dat al hetgeen gij zijt, in schijn,

toch niets en is als kleene zijn?

Aanschouwt omhoog de hemelpanden,
het werk van Gods hoogweerde handen;

aanschouwt de zee, dat groot geweld:

wat zijt gij, daar nabij gesteld?

Aanschouwt en ziet den zonnewagen
in alles licht en leven dragen:

wat zijt gij, mensch, de zonne omtrent?

Een stervend stofke, en stekeblend!

Het kleenste dier kan lesse u leeren,
of 't minder waar' tien duizend keeren

als gij, dien, zoo verbazend groot,

het minste nietje omverre stoot!

Aanschouwt de groote hand des Sterken,
in alles wijs en waakzaam werken;

en kent, o mensch, de grootheid van

die al uw' grootheid missen kan.

Leert, al te onkenlijk hoog gerezen,
hooveerdig kind, ootmoedig wezen;

leert dalen weêr te grondewaard,

eer ge, afgedonderd, nedervaart.

En, waart ge groot, leert kleene u achten,
en nederig naar verhooging wachten

bij Hem alleen, die, grootst van al,

dat kleen wilt zijn eens grooten zal!

1887