Dichtwerken (deel 1 en 2)

[Ach, geliefde, u aan te spreken]

Ach, geliefde, u aan te spreken

is voor mij eene eere, maar,

beter kwame omneêrgestreken,

beter kwame een Engel klaar!

[p. 90]

 

Kwame een van die geesten neder,

 

die aanbiddend, dag en nacht,

 

heilig, heilig, her- end weder-

 

zingen, op de hemelwacht.

 

 

 

Neen, ge en zijt daar, mijn beminde

 

zuster, gij niet meer: het is

 

eer God zelve, dien ik vinde

 

onder uwe beeldtenis.

 

 

 

Tabernakel, onlangsleden,

 

waart ge, en zijt gij nog, terstond;

 

throon van Gods aanbidlijkheden,

 

gulden arke van 't verbond.

 

 

 

Welk dan zou het zeggen wezen

 

dat mijn zwijgen beteren kon,

 

bij die nooit genoeg volprezen,

 

alderdiepste goedheidsbron?

 

 

 

Bij dien God, die, hergeboren,

 

lijk weleer, u zoeken kwam,

 

als Zijn' woonstede uitverkoren,

 

daar Hij Zijne ruste in nam?

 

 

 

Ach, mijn' Laura, laat mij uiten

 

al het diep verborgene, dat

 

geen een tale en kan ontsluiten,

 

in een woord - Magnificat!

 

Juni 1886