Dichtwerken (deel 1 en 2)

[Margarita, perelschoon]

Margarita, perelschoon,

weerd een' keizerinnenkroon

was uw' name en van bedieden
prachtig, bij de Grieksche lieden.

Margarita, blomken fijn,

kander wel iet schoonder zijn

als de naam van de edele blomme,
die 'k te Paaschen tegenkomme

in de weiden, breed en wijd,

binst den nieuwen zomertijd?

Ja maar, nog veel schoon- en eêlder,
en een ware zinnebeelder

van God zelve, wijlen eer,

was uw naam nog, alswanneer

[p. 98]

 

Christus' eerste volgelingen

 

in de catacomben gingen

 

God ontvangen, onbekend,

 

in Zijn heilig Sacrament.

 

Dit geheem wilt wel beseffen

 

en daartoe uw hert verheffen,

 

want: ‘Geen Margariten ooit

 

voor de verkens heengestrooid,’

 

zei de Meester, en dat zeggen

 

wisten wel in 't werk te leggen

 

de eerste christenen, die verveerd

 

zaten onder Nero's zweerd.

 

Om 't misbruiken af te keeren

 

van het Lichaam onzes Heeren,

 

mieken zij uw' schoonen naam,

 

Margarita, God bekwaam;

 

en wanneer zij duister spraken,

 

in hun' kerkelijke zaken,

 

van ‘tot Margaritam gaan’,

 

dat was ‘onzen Heere ontvaan.’

 

Ach, vandaag hebt ge ook ontvangen

 

't gene uw kinderlijk verlangen

 

wenschte al zulk een' langen tijd,

 

Margarita! Heel verblijd

 

heeft uw herte, op dezen morgen,

 

in zijn' diepsten grond verborgen

 

Hem, die Margarita is

 

eerst en meest van al, gewis!

 

Zijt dan perel, zijt dan blomme,

 

zijt God zelve eens willekomme,

 

die nu ons Machrietjen zijt,

 

in den hemel, voor altijd!

 

 

 

4-3-1890