Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 131]

Wonnemaand

Wanhagel is het weêre,
en heet de Meie liegen;

beloven deed het wel

wanneer het, elken dag

vervroegende, in den dauw
en in de bladerwiegen,

den blijden morgenglans

der Meische zonne zag.

Wanhagel is het weêre,
en vliegen is 't en vlagen,

van als het opengaat,

des morgens, tot wanneer 't

des avonds, moegebuischt,
den noordschen hemelwagen

zijn licht ontsteken ziet,

en dan te ruste keert.

Wanhagel is het weêre,
en ... zal 't nog Meie wezen,

alzoo 't te wezen plag,

nu jaren lang voorbij?

Wanneer zal 't Meie zijn,
zoo 't Meie was voordezen;

wanneer zal 't blommenmaand

en Meie zijn voor mij?

Maria, schoonste blom
des werelds, na veel stonden

verbeidens, zijt gij eens

geboren onbevlekt:

castijdt den boozen wind,
en houdt hem ingebonden;

geen buien meer; en blad

en blommen, herontwekt!

[p. 132]

 

Dan zal men vóór uw beeld,

 

met blomme en blad geladen,

 

aleer de zonne rijst,

 

u komen, reine Maagd,

 

bekennen hoe dat 't recht

 

behoort, en is geraden,

 

Maria, dat uw' naam

 

de schoone Meie draagt!

 

16-5-1882