Print Vlaemsche dichtoefeningen(1858)–Guido Gezelle Vorige Volgende [p. 15] Quae est ista? Aen Onze Lieve Vrouwe onbevlekt ontvangen. Quae est ista quae progreditur quasi aurora consurgens, Pulchra ut luna, Electa ut sol, Terribilis ut castrorum acies ordinata? Wie is 't die lyk een dageraed, Klaerblinkende opgestaen, Zoo schoon daer aen den Hemel staet En schettert als de maen? De zonne, die heur brandend goud Rondom Haer, als een mantel houdt, Weêrbliksemt vol van schriklykheid: 't Is als een heir ten stryd bereid! Quasi aurora consurgens. Maria, Maged onbevlekt, Nog schooner duizendmael, Als 't daglicht dat de morgen wekt, Vol perels en korael: Als 't menschdom diepe in zonde lag, En lang verlangd had naer den dag, Daer kwam hy met den Engel zoet, Die zei: Maria wees gegroet! [p. 16] Pulchra ut luna. Wanneer de zonne in 't westen zinkt, En zeewaerts henen gaet, 't Is zy die op de mane blinkt, En spiegelt heur gelaet. Zoo is 't dat Gods genade viel, Op d'Hemelblanke maegdenziel, En dat Maria's overvloed Onz' duistre herten blinken doet. Electa ut sol. Maer als de zonne door den trans Heur gouden stralen schiet, Dan smelt de bleeke sterreglans En 't manelicht tot niet: Maria draegt om 't maegdenhoofd, Een strale die de zonne dooft, En al wat heilig is en schoon, Dat blinkt in heur twaelfsterrenkroon. Terribilis ut castrorum acies ordinata. Rys op dan, Maegdenzonne fel, En schiet uw bliksemvier Op 't draekgebroedsel dat uit d'hel, Herhaelt zyn snood getier; Dat, Onbevlekte, uw Naem benydt Dien gansch het Christen volk belydt: Vertreed, vertrap het vinnig strael Der ketterslangen al te mael! Vorige Volgende