Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 84]

Vlaenderens Kroone.

Mag Vlaendrens weerde zoon stoutmoedig ‘Vlaendren’ noemen,

Wanneer de vreemde spot: ‘Waer is uw Vaderland?’

't En is niet om de pracht van 't glorieloof te roemen

Op 't rookend slagveld in het bloedig slyk geplant;

Noch om den glans alleen - glans heet het by de volken
En nietigheid by God-, den glans die dóór de wolken

Onz' letterhelden en onz' kunstenaren voert:

Met eedler eene kroon is Vlaendrens hoofd gesnoerd!

In 't Oosten klom de zon in rooden glans, en gloeide

Omleege nog; heur strael en stroomde niet als nu

Van 't hooge middagpunt op ryken oest die bloeide,

Maer moeilyk boorde zy door bosschen, tot aen U,

[p. 85]

 

En schonk U, dierbaer land van Vlaendren, de eerste vonken

 

Van 't heilig vier dat God ontsteken kwam: zy blonken

 

Zy blonken ja, welhaest tot helder licht gegloeid,

 

En, Vlaendren, in dit licht is u een kroon gegroeid.

 

 

 

O Godelieve!... - Uw naem 't is honing hem te namen

 

Voor Vlamings herte en mond - toen blonk uw roode kleur,

 

Gy, Vlaemsche Roozebloem, in 't steken van de bramen

 

Gedoken, en uw gloed van liefde, uw zoete geur,

 

Uw hert was God zoo lief, zóó lief, dat Satans herte

 

En zwarter herte nog dan Satans er van smertte;

 

Uw teedren stam brak hy, en zond U hemelwaerd:

 

Van zulke bloemen wordt een eedler kroon gegaerd.

 

 

 

Van zulke bloemen blinkt veel ryker gloriekroone

 

Gevlochten om uw kruin, myn Vlaendren, en die lof,

 

Die lof ontbreekt u niet, die voor den hoogen throone

 

Des Heeren nooit verviel tot nietigheid en stof.

 

Ja! daér zyt gy bekend, in 't glorieryk Hierboven

 

Waer Vlaemsche Heiligen den driemael Heiligen loven,

 

Hem, die de volken weegt, en Wiens getuigenis

 

In 't schatten van hun roem alleen van weerden is.