Zij zingen

[p. 19]

Het eerste schot

Een hazeken te knagen zat
Zoetsappig aan een groenselblad.

Een jagerken te loeren lag
En de oor en van het haasken zag.

Gemikt, een knal, en pif, poet, paf,
Een groenkool vloog daarginder af.

Het hazeken was hem te glad
En koos intijds het hazenpad.

De kool is zeker 't schot niet weerd
Zei 't jagerken te laat geleerd.

Maar algelijk mijn eerste schot,
Geeft mij een kool voor hutsepot.