Zij zingen

[p. 120]

Din en Daan

Din en Daan

Die zaten aan

De peren bij den pachter;

Bij 't minst gerucht

Nam Daan de vlucht

En Dina liep er achter.

Foks de hond

Die zou terstond

Hun leeren peren pakken.

Maar Din en Daan

Die ruimden baan

Met klikken en met klakken.

't Is wel besteed

Zei Din vol zweet

En angst van 't danig loopen.

't Is waar, zei Daan

Wij gaan voortaan

Maar liever peren koopen.