Bij Saartje

Het vogelnest.

Hoog boven op een boom zat een vogelnest. De oude vogels vlogen gedurig daarheen en hadden dan altijd iets in den snavel. Als zoo de ouden kwamen, riepen de jongen: ‘Piep, piep!’ en ieder wou het wormpje hebben, dat vadertje en moedertje brachten.

Toen kwam eens een jongen, die Joost heette, den boom voorbij en hoorde dat piepen. ‘Dat zijn jonge vogels,

[p. 23]

en de ouden brengen hun voêr. Wacht, dat moet ik eens nader bekijken,’ riep hij, klauterde in den boom op, kroop van tak tot tak en was weldra boven bij het nest. Hij steekt



er zijne hand in, pakt een van de vogeltjes en wil ook nog de andere nemen; maar krak! krak! daar brak de tak, waarop hij stond, en Joost tuimelde van den boom neer in eene sloot, waarin veel modder was. Daar hadt ge moeten zien, hoe de deugniet er uitzag, toen hij na veel moeite en gespartel eindelijk behouden op den kant kwam.

Of zijne moeder wel een heel vriendelijk gezicht zette, toen hij beslijkt, bemodderd en kletsnat naar huis kwam sjokken?