Bij Saartje

Lina's gulden.

Naast ons huis woonde een koopman, die een dochtertje had, dat Lina heette. De vader had zijn kind oprecht lief, want het was braaf, gehoorzaam en zacht en vriendelijk jegens iedereen, tot zelfs voor arme menschen toe.

Eens op een dag, toen de vader geld telde, stond zijn dochter bij de tafel en zag dat aan.

‘Zoudt ge wel graag zoo'n mooien blanken gulden willen hebben?’ vroeg de vader.

‘O ja,’ zei Lina; en toen de vader haar nu zulk een blinkend, splinternieuw geldstuk gaf, vroeg het kind: ‘Mag ik daar nu mee doen, wat ik wil?’

‘Ja, gerust, lieve meid,’ antwoordde de vader; ‘maar ge moet het geld toch vooral goed besteden.’

Nu verliepen verscheidene dagen, en Lina liet haren vader iederen avond haar blanken gulden zien, om te toonen, dat ze dien nog niet had uitgegeven.

Op een dag ging Lina langs straat en kwam een bakkerswinkel voorbij. Daar voor de deur had een

[p. 73]

voerman hout en takkenbossen afgeladen, waarvan nog hier en daar wat afval op de straatsteenen was blijven liggen. Eene arme vrouw met een kind op den arm verzocht aan den bakker, of zij die prikken en spaanders op mocht rapen, want ze had thuis geen brokje



hout of turf, om er een vuurtje van aan te maken.

‘Maak, dat je wegkomt!’ schreeuwde de hardvochtige man.

De arme vrouw kreeg de tranen in de oogen.

‘Och,’ zei ze, ‘dan moet mijn arm wormpje weer kou lijden!’ En zij drukte het kind vast aan hare borst, om dat te verwarmen. Lina kreeg diep medelijden met haar. Gelukkig had zij echter haar gulden in

[p. 74]

den zak. Zij haalde dien voor den dag en drukte hem de arme vrouw in de hand. Deze ontstelde over eene zoo groote gift; maar voor dat ze er voor danken kon, was Lina al weg.

Toen het nu avond werd en de famielje van den koopman aan tafel zat, vroeg de vader: ‘Lina, waar heb je je gulden, meid?’

Lina kreeg een kleur als bloed en keek zwijgend op haar bordje neer.

De vader echter gaf haar een zoen en zei: ‘Ik weet alles, kind; want de arme vrouw is bij mij geweest en heeft het mij verteld. Daar ik nu weet, dat je je geld goed besteedt, geef ik je hier weer een gulden. Maak er weer goed gebruik van, en als ge nog eens een braven eerlijken arme helpen kunt, doe dat dan gerust, beste meid.’