De ooievaars

Het Geitebokje.

De kleine Willem had een geitebok. De bok was wel pas een half jaar oud, maar was toch al tamelijk groot. Hij had ook al horens, zoo lang als eene kinderhand. Een baard had hij al, zoo lang als ongeveer een hazestaartje.

De geitebokje liep vrij rond. Nu eens huppelde het in den tuin dan op het bleekveld, dan weer in de huisgang om.

De kleine Willem had zijn bokje wàt lief. Evenwel plaagde hij dat soms ook wel eens. En waarom? Omdat dan het geitebokje gewoonlijk zulke recht kluchtige sprongen maakte.

Eens was het bokje in de gang van het huis. Daar kwam Willem en had een vet koolblad in de hand. Dat koolblad hield hij het bokje voor. Als echter het bokje toehappen wilde, trok de kleine het koolblad gauw weer weg. Dit maakte het bokje zoo verdrietig, dat het den knaap voor die plagerij wilde stooten. Zoodra Willem dat echter zag, deed hij eenige stappen achteruit.

Driemaal al had Willem het bokje het blad voorgehouden en het dan weer weggetrokken. Men kon nu aan het diertje zien, dat het ernstig boos werd. En nu had Willem nog wel eens zooveel pleizier.

Toen hield Willem het bokje het vette koolblad voor de vierde

[p. 3]

maal voor. Het bokje wou daar weer wat van afbijten. Maar voor de vierde maal trok Willem het koolblad heel gauw weg.

Nu evenwel werd het bokje woedend. Het deed eenige stappen achteruit, boog den kop een weinig naar beneden en rende zoo met alle geweld op den knaap los.

Willem sprong nu wel vlug achteruit, maar de stoot trof hem toch, en dat wel midden op den buik.

De stoot was zóó sterk, dat Willem niet op de been kon blijven, maar achterover viel. Ongelukkig echter stond achter hem een bak met natte kalk, want er waren juist metselaars in huis. Op dien bak viel Willem neer. De kalk spatte hoog op, met zoo'n bons was de kleine neergekomen.

En wat zag Willem er nu uit! Gruwelijk! Gruwelijk! Zijn zwart lakensch broekje droop van kalk; ook zijn buisje was vol kalk. De kalk was hem zelfs tot in de haren gespat.

Willem huilde allerjammerlijkst. Zijn moeder zei echter: ‘Jongetje, daar heb je nu je verdiende loon. Ik heb heel goed gezien, hoe lang je dat arme dier getergd en geplaagd hebt.’