Prettige tijdkorting

[p. 9]

De vogelverschrikker.

Eens zagen met verbazen
De spreeuwen en de hazen,
Dat in den tuin een wonder ding
Bij een der kerseboomen hing;
't Leek wel een man in zwarte dracht,
Die daar gezet was op de wacht.

Dat deed hen eerst wat schrikken;
Maar na korte oogenblikken
Riep een van hen: ‘Ei, loop maar niet,
Het zwarte spook, dat gij daar ziet,
Is simpel maar een hoed en rok,
Gehangen aan een boonenstok.’

Nu kwamen al de hazen,
Om in de kool te grazen,
En al de vogels, zonder schroom,
Belegerden den kerseboom,
Tot eindelijk de tuinbaas kwam
En 't lieve leventje vernam.

[p. 10]

 

‘Wel,’ dacht hij, ‘wat gedoente

 

Is dat weer in mijn groente!

 

En wat die spreeuwen weêr brutaal

 

Mijn kersen rooven altemaal!

 

Kom, als die stroomen toch niet baat,

 

Weet ik, parbleu, wel anders raad.’

 

 

 

Toen ging hij zonder dralen,

 

Om zijn geweer te halen,

 

En met zijn volle lading schoot

 

Hij twee van de arme hazen dood,

 

Terwijl de spreeuwen op 't gerucht

 

Vol schrik en angst zijn weggevlucht.

 

 

 

Wilt, kindren, dus bedenken:

 

Wie niet het oor wil schenken

 

Aan goeden raad en zacht vermaan,

 

Dien zal het eenmaal leelijk gaan;

 

Hij, die niet om bedreiging gaf,

 

Dien wacht in 't einde harde straf.

[p. 11]