Proza en poëzie

[p. t.o. 57]

[p. 57]

De vogels in den winter.

Als de winter is gekomen
En op 't veld, op dak en boomen
't Blinkend witte sneeuwdek ligt -
Kijk, dat is een mooi gezicht.
En de kinderen verblijen
Zich, dat ze braaf kunnen glijen,
Ballen gooien, sleetjerijen
En eens vallen tusschenbeiën;
Maar de vogels - ja, zoo waar,
Voor die is de winter naar.

Mag de kou hen al niet deren,
Zitten ze in hun dichte veeren
Warm, als wij in onze kleeren,
Toch - die hongerige maag
Is voor hen een erge plaag,
En zien zij den schoorsteen rooken,
Als de meid het vuur gaat stoken,
Om den middagpot te koken,
De arme stumperds treuzlen niet,

[p. 58]

 

Maar ze komen daadlijk kijken,

 

Of niet bij de goede rijken

 

Ook voor hen en hunsgelijken

 

Een klein kruimeltje overschiet.

 

 

 

En lang niet hebben zij gewacht,

 

Of daar komt buiten deur lief Antje,

 

Die al zoo vaak hun eten bracht,

 

Met broertje en zus; en uit haar mandje

 

Strooit zij op den bevrozen grond

 

Met haar kleine handje

 

Broodkruimels en wat boekweit rond.

 

 

 

O, o, wat nu de vogels blij zijn!

 

Wat allen met een wip er bij zijn!

 

Ze wroeten en pikken,

 

Ze happen en slikken,

 

En danken voor het gul onthaal

 

De lieve kindren duizendmaal.