De twaalf maanden van het jaar in zestig tafereeltjes

[p. t.o.5]

FEBRUARI

[p. 5]

Februari.

De dagen worden langer al,

Al is 't ook een klein beetje;

Maar, lieve vrindjes, weet-je,

Een beetje is meer als niemendal:

Elk beetje brengt ons voet voor voet
Weer 't lieve voorjaar te gemoet.

Komt, laat ons eens naar buiten gaan,

Naar 't bosch en naar het veld;

Daar zien wij nergens bloemen staan,

Maar 't is er naar gesteld.

Die arme kinders in het bosch
Slaan op de dorre takken los
En rapen van het droge hout,
Want ach, 't is bitter guur en koud,
En als men thuis geen vuurtje had,
Waarbij men zich kon warmen wat,

Hoe akelig was dat!

[p. 6]

 

Daarbij zit dood op zijn gemak,

 

Gestoken in zijn zwarte pak,

 

De raaf hoog boven op een tak

 

En roept: Kras, kras,

 

'k Wou, dat het zomer was!

 

 

 

De tuinlui werken op hun land

 

Met zware schoppen in de hand,

 

Terwijl een boertje vergenoegd

 

Met zijne paardjes 't veld beploegt,

 

En men soms eens een jager ziet,

 

Die eenden schiet in 't hooge riet.

 

 

 

En in de stad, hoe is het daar? -

 

't Jong volkjen is er soms eens blij

 

En houdt dan vroolijk met mekaar

 

Een kleine danspartij,

 

Springt lustig in de rij

 

Of heeft op andere manier

 

Pret en pleizier.