De twaalf maanden van het jaar in zestig tafereeltjes

[p. 22]

December.

Het haasje maakt zijn laatste buiteling,

En 't arme ding

Moet duur nu voor de kool betalen,

Die 't dezen zomer bij den boer van 't veld kwam halen,

En waarvoor 't boertje niets ontving; -

Voldaan is nu de rekening.

December brengt naar oude wijs

Ons regen, sneeuw of vorst en ijs.

De lucht, somtijds als asch zoo grauw,

Is soms van 't allerzuiverst blauw,

Waarin bij nacht de lieve maan

En duizend gouden sterren staan. -

Als men die helder tintlen ziet,

Dan dient men braaf te stoken,

Dan moet de schoorsteen rooken;

Want warm is het dàn buiten niet.

December brengt, wat bovenal

U, vrindjes, wel bevallen zal,

December brengt den braven Sant,

Van ouds bekend door 't heele land;

Want Sint Niclaas, goed-heilig man,

Trekt nu zijn besten tabberd an,

[p. t.o.22]

 

DECEMBER.

[p. 23]

 

Rijdt hoog te paard door land en stad

 

En gooit door elken schoorsteen wat.

 

Hoe arm en klein een huisje ook zij,

 

Hij gaat het zeker niet voorbij,

 

Maar maakt de kindertjes er blij. - -

 

Kreeg een van u eens wat heel veel,

 

Gun dan 't arm buurkind ook een deel!

 

 

 

En is de kortste dag geweest

 

En 't lief en kostlijk Kerstmisfeest,

 

Dan heeft het Jaar zijn werk gedaan

 

En wil voor altijd rusten gaan.

 

 

 

Twaalf heeft de klok

 

En 't jaar is uit;

 

Door grooten wordt

 

Tot goed besluit

 

Nog eens geschonken

 

En braaf geklonken;

 

Maar alle kindren liggen lang

 

In zoete rust,

 

En weten niet en voelen niet,

 

Dat nog zoo laat

 

De Moeder aan hun bedje staat

 

En stil hen kust

 

Met in 't nieuwjaar háar eersten wensch:

 

Kind, word een braaf en deugdzaam mensch!

einde.