Aandachtige opmerkingen by wyze van uytbreydinge over de Tien Geboden Gods

Exod. 20. vers 1.
God sprak alle deze Woorden;

DAt God op Sinaï, in Donders neergevaren,
In Blixem, Rook en Vuur verschriklijk gaf sijn Wet,
Om Israël, door vrees, ontzag in 't hert te baren;

Blijft U daar toe, mijn Ziel, ter heug'nis voorgezet:

Dat God onmidd'lijk zelf die Woorden heeft gesproken,

[p. 4]

 

Voor d'ooren van het Volk, bevestigt haar gewicht!

 

's Wets minder deel, de last die eens most zijn verbroken,

 

Sprak Moze t'elkens uit na 't Goddelijk bericht.

 

^(a) Die werd wel in een Boek, maar dees in Steen geschreven

 

Door d'eigen vinger Gods, tot merk van duurzaamheid;

 

En of die Tafels niet voor handen zijn gebleven,

 

^(b) Hy heeft de Woorden in het hert sijns Volks geleit:

 

't Is dan geen Menschen vond al wat gy hier zult hooren;

 

Het minste stipje is zelf een deel der Woorden Gods:

 

Kom herwaarts aan, en breng uw aandacht toe en ooren,

 

En luister na den eisch des heiligen Gebods.

 

Den Evenaar waar op uw daden staan te wikken;

 

In denken, spreken, doen, en laten t'aller tijd:

 

Om op 't gestelde doel des waren Deugds te mikken,

 

Als Vruchten des Geloofs, den Heere toegewijd.

 

^(c) Tien Woorden, geenen last voor uw geheugenisse:

 

Doch in 't beknopt ontwerp wijdstrekkende van zin:

 

In allen heeft hy schuld wie maar in eenen misse;

 

Zoo sluit 't bevel, 't verbod; 't verbod beveelen in.

(a) Exod. 31. 8.

(b) Jer. 31. 33.

(c) Exod. 34. 28.