Aan den verlaten vijver

[p. 37]

Kerkgalmen.

Il n'y a pas d'autre Réalité que Dieu. Il n'y a pas d'autre Vérité que Dieu. Il n'y a pas d'autre Beauté que Dieu.
Joséphin Péladan.

Tot een verlaten Feestganger, die de beklemming der avondlijk-stille en uitgestorven straten ontvluchtte in het noodend-open portaal eener schemerig-verlichte kerk spreekt aldus eene Stem:

De Stem.

O, zoek het Leven op de straten niet:
Ga niet als schaamle beedlaar tot de menschen.

De Feestganger.

Mag ik dan niet wat zoete stemmen wenschen,
Om mij saamzingend tot een wiegend lied?

De Stem.

De dingen, die u mènschen zullen geven
Zijn goud van glans en nochtands vederlicht.

[p. 38]

 

De Feestganger.

 

Dat gulden spel, 't is zoet als een gedicht,

 

Verliefd en dertel, 'n vreugde in mijn leven.

 

De Stem.

 

O, wendt u van die purpren verten af,

 

Die lokken met een wilden brand der lusten.

 

De Feestganger.

 

En wenden 't roer vàn die begeerde kusten?

 

En koersen naar de reede van het graf?

 

De Stem.

 

O, zoek de stilte en 't geluk in 't peizen

 

Aanschouw den zilvren brand in de eigen ziel.

 

De Feestganger.

 

Is hij niet vreugdig, wien geen ding geviel

 

Dan luiden lach en klaar-gezongen wijzen?

[p. 39]

 

De Stem.

 

Dat is de Vreugde niet, noch het Geluk:

 

Dat zal niet dan een poovre wijle duren.

 

De Feestganger.

 

Maar zijn dìt dan de blijvend-schoone uren,

 

Als ik mij buig in leed's beladen juk?

 

De Stem.

 

Daar zal geen zwaar te dragen droefheid zijn,

 

Noch 't maneschijnsel van doorlichte tranen.

 

De Feestganger.

 

O, waarheen voeren uwe stille lanen?...

 

Welk zuiver beeld grift uw gerust burein?...

 

De Stem.

 

Mijn weg voert tot een liefde in eeuwigheden.

 

Ik beeld u de armoe van des waereld's waan.

[p. 40]

 

De Feestganger.

 

Maar ik wil liever schóóner wegen gaan,

 

Langs rijker bloem-betooide paden treden.

 

De Stem.

 

Waar eindden zij die overmoedig lachten? -

 

Volg mij in een devote pelgrimswâ!

 

De Feestganger

(na lang, nadenkend poozen).

 

Ons scheiden breede waatren van gedachten,

 

Welke ik niet overzwemmen kan: ik gà...

 

De Stem.

 

Gij gaat? En zoete vreugden zijn u nà;

 

Gij gaat, nu open poorten noodend wachten?

 

De Feestganger.

 

Ik ga, ik min de wisseling te zeer

 

Van kleur en klank en pralend-rijk bewegen.

[p. 41]

 

De Stem

(na een wijle).

 

Gij zult ééns kóme' in Liefde's gouden zegen:

 

Wij zullen zingen: keer en tegenkeer.

 

De Feestganger.

 

Dan zal ik zéker komen: in mijn handen

 

Een blanke kaars, in 't oog een goddlijk licht.

 

De Stem.

 

Ja, kòm; mijn stem zal dàn om uw gezicht

 

Een eeuwig, wijdend aureool doen branden.