De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

De koopman Melampus:

ALs hy over Veldt reysde: Soo quam hy by een schoon Huys, 'twelck rondtom met cierlijcke Lusthoven ende Prieelen beplant was. Ende als hy de Heer van't selve Huys voor de Poorte sagh staen, ende hem seer gheluckigh achtende; Soo sprack hy tot hem, ende seyde: O ghy seer geluckzalighe Man! hoe gherust ende gheneughlyck leeft ghy hier in dese vermakelycke Plaetse; hoe vredigh kondt ghy hier uwen Godt dienen, ende hoe Godtsaligh

[p. 10]

kondt ghy hier u leven in stilheydt eyndighen. Ende als Melampus dit gheseyt hadde; Soo begheerde desen Heer: Dat hy dien dagh by hem soude blijven, om sijn Huys ende Hof van buyten ende van binnen eens ter deghen te besien. Ende als sy den dagh versleten hadden in't besichtighen van dese treffelijcke ende vermaeckelijcke Plaetse, soo noodighde hy Melampus om met hem ende sijn Huysvrouwe aen de Tafel te eten: de welcke met seer eerlijcke spyse ende dranck wel versien was. Maer als daer een Doodts-hooft in een schotel op de Tafel ghebroght wierde, soo verschrickte Melampus daer van soo seer dat hem het eten ende drincken vergingh. Ende als de Maeltijdt gedaen was, soo braght hy Melampus in een Kamer, alwaer hy ende sijn Huysvrouwe te samen sliepen, hem bevelende dat hy aldaer een weynigh soude vertoeven, ende als Melampus met

[p. 11]

verwonderinghe de cieraedt des Kamers aenschouwt hadde, soo sagh hy aldaer achter een Tapeyt het gebeente van twee Lichamen hangen; waer van hy wederom seer ontstelde; dit gheschiedt zijnde, soo dede hy hem geleyden in een Kamer daer een cierlijck Bedde voor hem bereydt was, daer hy op slapen soude. 'sMorghens als Melampus opghestaen was, soo vraeghde sijn Weert hem: Oft hy oock al wel gheslapen hadde? Melampus antwoorde hem: Dat hy soo redelyck, maer niet al te wel gherust en hadde. Daer uyt den Heer des Huys wel verstonde, dat de Doodts-beenderen hem verschrickt hadden. Ende als hy hem derhalven verhaelde, dat het Doodts-hooft, 'twelck hy ghesien hadde, 'tHooft van de ghene was die met sijn Huys-vrouwe gheboeleert hadde: ende dat d'andere ghebeenten van die twee Lichamen sijn beyde Sonen waren, die haer selven om die oorsaeck

[p. 12]

verhanghen hadden: Soo veranderde Melampus seer haest van sijn voorige opinie. Want hem dochte doen, dat dat heerlijck Palleys , 'twelck hem te vooren een Paradys scheen te wesen, nu in een ysselijcke Ghevanckenisse verandert was. Ons alsoo vertoonende: Dat, soo wy de menschen soo wel als de Huysen, van binnen als van buyten konden aenschouwen: dat wy dan dickmaels souden bevinden, dat de ghene, die wy voor gheluckigh houden, haer selven voor seer ellendigh achten. Ende dat d'aensienlijcke Palleysen veeltijdts niet anders en zijn, als wel ghetimmerde Ghevanckenissen, de welcke van buyten wel schoon, maer van binnen met veel heymelijcke holen ende pyn-bancken vervult zijn. Want de gene, die hier Palleysen soecken voor hare Lichamen, vinden veel-tijdts Ghevanckenissen voor hare zielen.