De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 126]

De Chiomaren.

DAer ghebeurden, in dese leste oorloghen van Duytslant, in d'overrompelingh van een Stadt, daer af ick de naem verswygh, op een selve dagh twee kloeckmoedige daden van twee vrouwen, daer af d'een gehouwt en d'ander onghehouwt was, die groote ghelijckheydt met d'uijtvoeringh van d'oude en vermaerde Chiomars hebben.

Daer was een, in de verdelgingh van dese Stadt, daer in alle moort, gewelt en plonderingh ghedaen wierdt, een kryghsknecht, die, een gehouwde vrouw verkracht hebbende, en niet vernoeght met haer van haer eer berooft te hebben, haer noch de poock op de keel sette, om te weten waer haer geldt was, oft waer fy haer juweelen verborghen hadt. Sy die niets dan wraeck, ten neus en mondt uijt-

[p. 127]

blies, veynsde verschrickt te sijn, schoon het anders was, en, hem ghewenckt hebbende om sachtelijck te spreken, luysterde hem in't oor, dat sy hem by nacht in de schuylplaets sou brenghen, maer dat sy hem badt dat hy eenigh deel aen haer sou laten, om haer niet gheheel elendigh te maken. De kryghsknecht bewillighde t'gheen dat sy versocht. Sy bracht hem des nachts in de naeste kerck, die oock, ghelyck het overighe van de stadt verdelght was. Sy dé hem, door t'afrollen van een steen, een kelder openen, daer haer voor-ouders in begraven waren, en seyde tot hem dat al haer juweelen daer in besloten waren. Sy was soo stout en sterck, dat sy dese groote steen voor de mondt van dit graf rolde, doen dese onbesuysde daer in ghetreden was, die, daer ghelaten sijnde, van hongher en stanck storf. Haer gemael, onder de gevanghenen ghestelt, betaelde sijn los gelt, en was

[p. 128]

van dese wraeck soo vernoeght, dat hy haer waerder, dan te voren hielt.

Een Dochter van de selve Stadt, door een ander kryghsknecht geschonden, en gheparst om de plaets te noemen, daer het kostelijckste huysghewaet was, seyde tot hem, dat men al de ketenen, juweelen, het gout, en t'silverwerck metter haest in de put hadt gheworpen, doen men gherucht, van dat de vyant in de Stadt was, hoorde. De kryghs-knecht liet sich daer in dalen, om al t'gheen, dat, gelijck hy meynde, op de gront was, te visschen. Maer sy verplette hem daer in met steenen, hout, en ander huysghewaet, dat sy op hem wierp, en dus haer schender van sijn leven beroofde.