Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 3

1145. 1627 mei 1. Aan Willem de Groot⁸.

Uxor, frater dulcissime, itineri imminet, quae ubi ad vos venerit de ratione

8 Gedrukt Epist., p. 796.

[p. 127]

curandi literas vos edocebit. De Camerario¹ iam ante intellexeram aliquid. Vereor, ne audiat illud Homericum² μάντι ϰαϰῶν. Berckhoutium³ a periculo poenae imaginariae quidem, sed tamen ignominiosae per amicos potentes liberavi meque constitui praedem fore, ut judicio se sistat, si opus est, iudicatumque faciat. Ex eo liber illi per urbem incessus fuit: et cum Polono nobili res aliquoties proxime certamen, sed quod aliorum interventu diremptum ac postremo marescallorum Galliae auctoritate compositum negotium in formulam, quam mitto. Nunc si Thomas⁴ jus suum privatum judicio persequi velit, defendemus Berckhoutium, qui cum comitatu ducis Guisii⁵ in Provinciam abiit Italiam proin visurus. A criminali persecutione facile eum liberabimus. Praedicat omnibus Thomas absque me fuisset haud dubie obtenturum se fuisse, ut Berckhoutius aut in vincula duceretur, aut ea ferret, quae criminum rei absentes solent. Nos ostendimus ipsi nihil a nobis actum ipsius odio. Itaque amicos nostros, qui vestibus opus habent, ad ipsum allegamus; et ipse nos heri, ut testaretur omnem offensam ab animo suo abesse, prandio excepit. Si Mairius⁶ excudere differt librum⁷, erit is ad me remittendus, ut amicis fidem meam appellantibus satisfaciam. Scripseram antehac⁸ putare me addendam Cathechesin latinam, sed rem reputans vereor, quaedam in eo libello sint, quae obstent, quominus ubique caetera vendantur, cujus rei nobis imprimis habenda cura est. Libro quinto, qui est adversum Iudaeos, in paragrapho⁹, qui ostendit Messiam venisse ex praesignificatione temporis, designavi sine nomine magistrum hebraeum, qui annis quinquaginta Dominum nostrum praecessit negavitque ultra quinquaginta annos protrahi posse tempus adventus. Nomen tunc non succurrebat. Post reperi esse Nehumiam. Itaque scribe in eo loco: In Iesum tam bene convenit, ut magister hebraeus Nehumias, qui annis quinquaginta eum pracessit, aperte jam tum dixerit, non posse etc. Vale, mi frater, cum parentibus et amicis. Filium meum¹⁰ perge ad studia literarum animare.

Lutetiae, Kalendis Maji 1627.

Tui amantissimus tibique obligatissimus frater
H. Grotius.

1 Zie n^o. 1148 p. 130 en n. 7 aldaar.

2 Homerus, Ilias I, 106.

3 Een Berckhout wordt ook in n^o. 1142 genoemd; in de Brieven van en aan Maria van Reigersberch, ed. Rogge p. 184 en p. 300 wordt eveneens van een Berckhout gesproken, die op zijn reis door Italië een kameraad zou hebben doodgestoken, waarschijnlijk in een duel. Ook hier is van een certamen, een duel, sprake. Misschien is op al deze plaatsen dezelfde persoon bedoeld. Volgens Rogge t.a.p. is het een zoon van Mr. Adriaen Teding van Berkhout, raadsheer in het Hof van Holland, die in 1620 overleed. Het zou dan Volkert (1601-1632) moeten zijn, van wie bekend is, dat hij een grote reis door Italië gemaakt heeft en zich daarna te Siena vestigde, waar hij tot consul van Duitsland werd aangesteld. Uit zijn nagelaten papieren blijkt van de hier besproken moeilijkheden niets, wel dat hij in 1628 te Rome geduelleerd heeft met een landgenoot, Adrianus Vrijburgh, waarop de woorden van Maria van Reigersberch, Rogge t.a.p., betrekking zullen hebben.

4 Thomas, ook in 1150 genoemd, is blijkens het volgende een kleermaker.

5 Charles de Lorraine, duc de Guise, 1571-1640.

6 De Leidse uitgever Jean le Maire.

7 De Veritate religionis Christianae; Ter Meulen-Diermanse, n^o. 944.

8 N^o. 1088; zie aldaar p. 62, n. 1.

9 P. 160/1; zie ook n^o. 1091, p. 64 n. 1.

10 Cornelis; zie n^o. 1072, p. 47 n. 2.