Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch–
Auteursrecht onbekend[XXIII]Ga naar margenoot+ God si u inder waerheit, daer hi god ende minne met .i. es. Es hi u in die minne, soe moeti hemGa naar voetnoot(7)Ga naar margenoot+met u selven minne leven, op dat toeverlaet soe ghevet u ter waerheit, die hi selve es. Alsoe enich levet, dor heiligher minnen om pure minne, Niet om uwe ghenoechte siere minnen te pleghene in uwer oefeninghen,Ga naar margenoot+Mer in dien werken sijns te pleghene die minnen ghenoeghen. In al dien dattu god ghevet, hoe scone | |
[pagina 89]
| |
dat es, dien en ghevet u cussen niet vore dien dachGa naar margenoot+dat ghi wet dat eweleke duren sal. Sijt vroet nu daer ghi sijt; ghi hebbes wel te doene, ende boven alle dinc bevelic u dat ghi u hoedet daer herde wijsleke van, sonderlincheidenGa naar margenoot+diere daer herde vele es. Noch van lieven noch van leden enGa naar voetnoot(1) onderwindet u van hem niet. Sijt oetmoedech alle uren in al ende oec niet soe oetmoedech datGa naar margenoot+ghi iet sot wert, Ende waerheit ende gherechtecheit achterlaet in al dien dat ghise gheleisten moghet. Want ic segghe u voer waer: die lieghet in oetmoedecheiden, hi wert daer berespt. Si connen daer herde vele. Siet vore u selven ende bestaedt uwen tijt, Ende sijt ghetrouwe ende wast met ons. Si souden u gherne van ons trecken met hem. Hare herten es wee om onse sunderlinghe trouwe. Nu en sijt niewerinc met te onledech; doet alle dinc opter minnen sach, Ende levet in eneghenGa naar margenoot+vlite met ons, Ende laet ons inder soeter minnen leven. LevetGa naar voetnoot(2) gode ende hi u ende ghi ons. |
|