|
| |
| |
| |
| |
Jonas de boetgezant, of poetische uitbreiding van zyne histori.
Inleiding.
HEt lust myn zangheldin de boetbazuin te steken
Tot opbou van de deugt en heeling der gebreken,
Terwyl zy Jonas volgt, daer hem, als Godts herout,
Van 't opperste gezagh de last wordt toebetrout,
Om 't maghtigh Ninive, daer alle slagh van boosheit,
Van gruweldaden en verdoemde godeloosheit,
Van wellust boven maet, en onrecht ging in zwang,
Te dreigen met de straf van wissen ondergang.
De Boettrompetter, van een' wrevlen geest gedreven,
Poogt ongehoorzaem dit bevel te wederstreven,
En 't albespieglend oog t'ontvluchten over zee;
Tot dat hy eindelyk gebroken en gedwee
| |
| |
En uit den grooten visch, gelyk op nieu geboren,
Zyn donderende stem aen Assurs volk laet hooren:
Daer out en jong ontwaekt, zoo onzacht opgewekt,
Met haire kleeden 't lyf, en 't hooft met asch bedekt,
En nevens 't loeiend vee zich spaent van alle spyzen.
De groote ryksvorst zelfs, om hulde te bewyzen
Aen 's hemels Opperheer, treedt zynen onderdaen
Op 't pat der boete voor, trekt grove zakken aen
In steê van feestgewaet en koninglyke kleeden,
En vast, en breekt de lucht door vurige gebeden;
Waer op de Godtheit haest haer dreigement berout,
En zy de stat en 't volk voor hun bederf behoudt.
O Goddelyke Geest, die met gedruis en stralen
Van vuur en tongen uit den hoogsten troon quaemt dalen,
En gaven storten van verstant, en hemelval
En talen, licht en geest op 't heilig Twaleftal;
O Goddelyke Geest, begunstig toch myn pogen.
O Geest der wysheit, schenk my wysheit uit den hoogen,
Bestier myn toonen, sterk in 't zingen myne stem,
Op dat ze niet bezwyk'; dan krygt myn zingen klem.
Dan zal myn arbeit geen gewenschte vrucht ontbeeren.
Dan worde ik zelf vooral, die anderen wil leeren,
| |
| |
Door 's Boettrompetters stem gewekt tot mynen plicht,
En met een' heiligh vuur door 't heiligh boetgedicht
Ontvonkt, om af te staen van ongerechtigheden
En rustigh op het spoor der godtsvrucht voor te treden.
Dan slacht de dichter hier geen luit, die klanken geeft
Voor elk, die ooren leent, maer zelfs geene ooren heeft.
Dan wordt ook 't wit, bedoelt voor myne lantgenoten,
Gelukkigh tot Godts eer in dezen tyt beschoten:
In dezen droeven tyt, terwyl ons vaderlant,
Als 't zondigh Ninive, voor d'opgeheven hant
Moet siddren van Godts wraek, die elders aen het woeden
Van verre ons toedreigt met haer snerrepende roeden,
En vast in d'ooren byt: Wilt u by tyts beraên,
Nogh veertigh dagen, dan zal Nederlant vergaen.
Ten zy ge, als Ninivé, u wilt tot Godt bekeeren;
Ten zy ge, als Ninivé, u wilt in 't stof verneêren;
Ten zy ge, als Ninivé, uwe ongerechtigheên
Verzaekt, en u in asch en zakken wilt bekleên;
Ten zy ge, als Ninive, door vasten en gebeden
En boete toevlucht neemt tot Godts barmhartigheden;
Ten zy ge, als Ninive, by tyts u wilt beraên,
Nogh veertigh dagen, dan zal Nederlant vergaen.
|
|
Auteursrechtvrij
