Veerstraat

[p. 32]

Yvonne

Je ziet de naam op het graf in het moerassig gebied
niet meteen; de steen is gesleten en bedekt met mos en klimop.

In je behoefte aan doorgrondelijkheid wil je weten
wie ze was en hoe oud en waarom niet gewijd.

En wie koos de voet van een els waar het dicht is en donker?
Vraag je ernaar in het dorp dan weet niemand ervan.

Maar ligt ze niet mooier dan op het gras bij de kerk:
om haar ordent zich het bos, het weert zich met eenbes en braam,

bouwt gestaag aan een muur van dood hout en komt trouw
ieder jaar met lissen en orchissen. Iemand houwde haar naam.

Terwijl het dorp haar van zich af heeft gepraat. Om dat eenzame,
om die steen alleen zoek je iets dat ertegenover staat.