De heksenvlecht

[p. 37]

Hooglied

In juli bekruipt mij het dwaze gevoel
dat ik een koning ben, geen doel
heb ik nog, en als een uitgediende dar
zweef ik rond, de zintuigen in de war.

Ik streel de ooievaarsbek, de eik.
Iedereen bloeit en is lief in mijn rijk.
Ik praat met de appelvink, de zwartkop.
De dankbetuigingen kunnen niet op.

Ik ben maar een godvergeten dromer,
een leegloper, een oude dichter,
maar ik ben de koning van de zomer,

een dolle genieter - het ligt er
te dik op - een keizerslibel boven het water,
een gekke geile sater, de korenpater.