Het koekoeksspog

[p. 37]

Sonnet geschreven terwijl de doodsklok geluid werd over Grobbendonk

Weken al ben ik een vos op het spoor
Ik vond zijn oude zijn nieuwe burcht
Met listige sluiers van dennen ervoor
Uitwerpselen met haar en huid erin gewurgd

Tussen wateraardbei en waternavel
Heeft hij zich gekoesterd in de zon
Zijn sporen ongelooflijk traag door zavel
Waar hij zich aan wespennesten te goed doen kon

Of waar hij jonge konijnen heeft uitgegraven
Of zich aan een moerasveen kwam laven
Of zich omzichtig verborg in grote nood

Weken nog wil ik van deze vos leren
Hoe ik hem kan ontkomen en bezweren
De onverbiddelijke spoorzoekende dood.