Het koekoeksspog

[p. 59]

Onuitsprekelijke brief aan Jan Lambrichts

Ik geloof dat wij
Over de randen van het geheim liepen
Je hoorde de eieren kippen

God ziet groen dacht ik nog
En toen begon het aanzetten
Van koninginnencellen in mijn kop

Te midden van, de vreselijkste schoonheid
Het lijf-aan-lijfgevecht van leven en dood
Liepen wij mensen te zijn

Ik geloof dat wij
De randen van het geheim overschreden
Jij hoorde beslist Bach
Ik hoorde niks dan het zwermen van woorden
De hele zomer

Vandaag pas ontdekte ik
Dat ze er nog bloeien na vijfhonderd jaar
De pijpbloemen in de woestenij
Waar eens de priorij Ten Troon
Gedoogde dat godvruchtige medicijnmannen
Geneeskruiden kweekten in haar schoot

Toen ik de witte pijpen insekten zag vangen
Dacht ik glimlachend aan jou
Morgen immers mogen ze weer vrij
Om andere bloemen te bevruchten

[p. 60]

 

Poëzie zie ik nu

 

Is navenant

 

Woorden vangen

 

En weer loslaten

 

De bevruchting of de genezing

 

Geschiedt meestal onopgemerkt

 

Maar ze geschiedt

 

Dat is geschiedenis.