Vaarwel gele schrijver

[p. 51]

Slaapdronken memoires

1.

Ik ben nog niet terug
van weggeweest. Elke nacht
stap ik af in een station
dat verlaten is. Ik zoek

mezelf tussen wachtende
seizoenarbeiders, bitter koud
in de grauwe vroegte van de maandag,
spoken die sigaretten rollen.

Ik met het valies vol boeken
en een laatste gedicht voor jou
bij de fietsenbergplaats
aan het station van Bouwel.

In Antwerpen het haastige broodje
met filet américain en de krant
die mijn vingertoppen zwart maakte
van sport. In één van die jaren

stierf Stan Ockers. Van Nekkerspoel
tot Schaarbeek kropte ik een braakbal
op. In de Midi stapte ik af
en belde ik naar jou een laatste

gedicht. Elke nacht stap ik af
met een valies vol gedichten.
Als jij belt, sta ik op. Ik ben
handig geworden met de steekpan.

[p. 52]

2.

In het holst van de nacht
ben ik elke dag op zoek naar
Doornroosje tussen de bloemen,
verwelkende groeten van vrienden,

of poog ik Brunhilde te bevrijden
van haar lot in het slot
met de draak. Ik met de tarnkap
van logge slaap, en liftend

in ziekenhuizen en scholen.
Of poog ik Sneeuwwitje wakker
te kussen, duizelig van al die
dwergen die wonderdokter spelen.

In het holst van de nacht
wurg ik de draak, baad ik mij
in zijn bloed, verjaag ik
de heksen met hun giftige appels

en voer ik jou op mijn vuurbruin paard
weer naar het land waar jij
koningin bent en ik gedichten schrijf
bij stervende cyclamen en rode landwijn.