Vaarwel gele schrijver

[p. 74]

Natuurgids

Zichtbaar verlegen buigt hij zich
over een voorbeeld van een vliegenzwam
die iedereen kent
van in zijn kaboutertijd. Te simpel.

Daar is geen gids voor nodig.
Hij prevelt iets over heksenzalven
en hallucinogene krachten.
In Siberië zou zelfs de urine

van wie hem at gegeerd zijn,
enzovoort, tot de vizioenen
hun kleuren verliezen
en winters worden.

Bijna hulpeloos wil hij wat zeggen
over de berk in de buurt
tot hij beseft dat het zinloos is
iets als symbiose te verklaren.

Zonder de hutjes van de kabouters
wilde de berk in Australië
niet groeien, fluistert hij.
Het is te ingewikkeld. En ik begrijp

dat hij ooit liefdesverdriet had,
dat hij nooit het maagdelijk wit
en het bloed in de lakens
van zijn bruidsnacht vergat.