Langs en over de aarde

[p. 24]

Beweging van het jaar

Het doodstille
Gaas van november spant
Over de akkers. Geen lied, geen fluitspel
Wordt meer gehoord op het land. Winter.
Wij gaan voorbij dit roerloos
Ademen, langs

Wandelgangen
Van de horizon.
Kristallen takken buigen over de graven,
En zij die wij eens kenden rusten nu,
Met een handschoen vol sterren
In de nacht.

Onderdak
Met duisternis, horen wij sneeuwval
Eens en voorgoed de wereld overwinnen.
Eeuwen later, in het dorp helder
Als een glaskolf, aanschouwen
Wij licht.

Stuifmeel
Van schittering hangt in de schouwpoort.
De dag: hoor het naaldwoud fluisteren
Onder eeuwige sneeuw; o zie de duif,
Zonder ophef scheert zij
Over het vreugdevuur.