Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 171]

Euthanasia.
Bij een plaat.

't Kasteel Vincennes daagt me; ik zie zijn slotgracht rond;

Daar staat Enghien de kroon der martlaars te verwerven;
Napoleon vervolgt in hem de konings-erven,

Wier recht steeds tusschen hem en Frankrijks zetel stond.

't Doodvonnis echter doet den Held geen zielskracht derven.

Hij ziet het peloton van schutters, dat men zond,

Met kalmte in 't aangezicht. Zijn ziel blijft ongewond,

Al moet zijn lichaam straks aan twintig wonden sterven.

Schoon beeld van 's Christens dood! Zijn uitgang volgt weldra.

Het peloton des doods, zijn pijnen, krankheên, kwalen,
Staan in 't gelid: één sein zal 't schot in 't hart doen dalen;

De Christen als Enghien slaat kalm het moordtuig gâ;

Hij wijst den blinddoek af, die hem de deernis biedt,

Terwijl zijn open oog ten open hemel ziet!