Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 250]

Op Trianon.

Ziehier dan Trianon! ziehier de melkerij,

Waar Antoinette eens zich vermeidde in dichterdroomen,

't Boerinnetje vertoonde in haar tooneelkleedij,

En speelde voor Herd'rin in 't luw der groene boomen.

Maar vraag Geschiednis naar 't vervolg.... ach! wat meldt zij?

In steê der boterkarn zal haast de valbijl komen,
Voor melk uit de emmers, bloed uit vorstlijke aders stroomen,

Na 't ooilam 't slachtlam, en dat lam, - Vorstin, zijt gij!

En toch, niet Trianon alleen biedt dit kontrast:

Het leven hangt aaneen van wisslende tooneelen.
Waar 's morgens Jok en Boert in licht der zonne spelen,

Vlamt 's middags 't bliksemvuur, dat ze in hun vreugd verrast.

Al sprongt ge ook 't leven door, geen macht, die 't af kan wenden:
De dood als laatst bedrijf doet als een treurspel 't enden