Verzamelde gedichten

[p. 180]

aant.

altijd

vanuit de waarneembaar doorwaaide bossen
waar de schaduw rondfladdert als een aangeschoten kraai
met een katapult en een kersenpit
en naar men zegt wel dauwdruppels bengelen aan een liaan
ongelofelijke samenhang
- in duitsland kent men veel gevoelens
die men in ijsland zou verfoeien -
met helgroene blaadjes als vleermuisoortjes in een krans
(begrafenis, processie, bruiloft, voetbalwedstrijd, brandweer)
bij de witte bloemen die als ademend in de bries
hangen te drogen
het kroeshaar van de zwetende reuzenbomen
vlijtig aanbeden door inboorlingen, die de gevolgen verkennen
dient als stootkussen voor zwiepende aapjes
en kaketoes die lijken op een onthalsde kip in de kruisbessestruik
- goed gezien! maar je hebt gekeken -
parkieten en papegaaien en patrijzen
die met hun voltallig verenkleed en dons
het knappende winterkoren opzoeken om hun
vervolgingswaanzin
in belgië schijn van rechtvaardigheid te geven
die tokkeren hier tussen de kromzwaarden der varens
van ingehouden genot bij het moorden van wormen
kevers, duizendpoten, larven en eieren
van insecten, wel te verstaan, hun eigen eieren
moet eens iemand aankomen, dan gillen ze
moord en brand

men zegt wel dat dichters, smulpapen en dronkaards
gebrek hebben aan liefde en warme genegenheid
dit is niet waar
zij hebben er geen tijd voor