Verzamelde gedichten

Elvin Jones

Een enorme trepanatie, krachtig en in trefzekere ernst
toegepast op eenzaam hout - van lucifersdoosjes;
een mooi kraken als het kruien van een wreed bevroren
minuscule rivier; dit versterkt tot hijgend drommelspel,
waarboven de stem en het sardonisch ritselpatroon
uit inconsequente bekkenslaag schokken en verzitten.

Dit is het ritme, breed lachend onder grote ogen onrust,
leidend tot momenten onweerlegbaar waarheidsklinken
uit armen in plichtsgetrouwe, gevaarlijke dans, en
een zware huid van ambere tranen, kantig, onstuitbaar
en met een verwoed, niet meer weg te denken verder gaan.

De lage sprongen die een vrij maar jachtig dier doet
samen met onderscheiden dingen als metaal, geluid, herhaling
vormen de gevoelige pols, het verdoemde stootprincipe
dat zonder genade de vragen ontkracht, die de vrager toch
oproept.