Verzamelde gedichten (1988)

Verzamelde gedichten

(1988)–Pé Hawinkels– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


[Toen, op de dag nu dat seringen] Toen, op de dag nu dat seringen langs de hoofdstraat optoornden uit hun struik, als ijspegels of als bloemen van een soort, waarmee gewone seringen niet kunnen concurreren, is het gebeurd dat ik mijn geliefde
[pagina 218]
aant. aantrof waar ik dat verwachtte, en zij mij, en aanstonds sprak ik tot haar: ‘Al lang wacht ik op een gelegenheid om U in het gezicht te kunnen spuwen, liefste, om U te tonen dat ik ook voor dat bewijs van zielsverbondenheid aan U niet terugschrik.’ En ik zag wel hoe zij schrok, toen boog ik mijn bovenlichaam, buigzaam als tevredenheid, naar haar toe, om het nat van haar lippen te drogen aan een kus, die haar dieper dan een van ons vermoeden kon gerust moest stellen - geen van beide deed ik: ik nam haar hand, en wandelde langs ons pad. Daar ontdooiden de seringen, scheen het, en vervielen in een geur, die nooit tevoren is geroken. De seringen zijn niet ongeduldig: zij wachten al zo lang.

Vorige Volgende