Verzamelde gedichten

[p. 291]

Vertaalde gedichten

[p. 292]

De gedachte is gerechtvaardigd dat het eerste gedicht uit dit hoofdstuk, een als ‘(Uit het fins. Onbekend dichter.)’ verantwoorde vertaling, een gedicht van Hawinkels zelf is. Er was voor Hawinkels niet zo 'n wezenlijk verschil tussen vertalingen en oorspronkelijk werk. In zijn gedichten treden vaak andere kunstenaars op, worden vaak andermans visies verwoord, en presenteert de dichter zich als de ‘vertaler’ van overgeërfd cultuurgoed. In zijn vertalingen komt Hawinkels dikwijls heel persoonlijk naar voren. Hij identificeerde zich zo met de te vertalen auteur, dat hij ervan overtuigd was geheel in diens geest te opereren, met zijn eigen hedendaagse idioom als gereedschap, zelfs wanneer hij zich kleine correcties of een minimale toevoeging permitteerde.

Er zit niet veel lijn in de hier gepresenteerde vertalingen. Ze lijken te hooi en te gras vervaardigd, zonder enige hang naar systematiek. Zeker zijn we in deze vertalingen getuige van de vingeroefeningen die geleid hebben tot het grote vertaaloeuvre van de late jaren zestig en de eerste helft van de jaren zeventig. Een klein aantal van de hier gepubliceerde vertalingen verscheen in het NUB en in Merlyn, het merendeel werd in Raam gepubliceerd.