Vuur en wind (onder ps. Muus Jacobse)

[p. 53]

Psalm 131

Dank, Heer, dat Gij mij hebt bevrijd
van mijn bezit en mijn beleid!
Dank, dat mijn oog het heil weer ziet
dat Gij ons elken dag gebiedt!

Nu kan ik weer van iedre dag
het licht genieten met een lach,
omdat het licht is, zonder zorg
om wat het donker mij verborg.

Nu kan ik als een kind zo licht
een huis maken of een gedicht
en even blij zijn of het waar
voor één dag of voor duizend jaar.

Een kindje kan wel schreien dat
het plots verliest wat het bezat,
als 't glanzen van zijn toverbeeld
brak vóór het nog was moegespeeld,

maar het stilt gauw zijn klein verdriet
en het verliest zijn vrede niet,
omdat bij alle droefenis
zijn oog altijd op Moeder is...

Word dan kind, volk, in gaan en staan,
wacht op den Heer van nu af aan,
en alle leed dat gij nog lijdt
zal vrede zijn in eeuwigheid.