Vuur en wind (onder ps. Muus Jacobse)

[p. 67]

Ic sie des meyen schijn...
1945

[p. 68]

Frontlijn

Frontlijn, toen gij nog verre waart,
tekenden wij u, licht en vrij,
met een speels wisselende rij
kleurige speldjes op de kaart.

Wij wisten toen nog niets van strijd,
maar elk zat in gewik, geweeg
verdiept als amateur-strateeg
te wachten tot hij werd bevrijd...

Nu weten wij wel beter, want
de frontlijn werd een lijn van vuur
die naderschuifelt ieder uur
en scheiding maakt in eigen land.

Wij denken aan beminden en
wachten al weken op bericht,
omdat er nu een frontlijn ligt
geschoven tussen ons en hen.

Werden zíj tot het licht bevrijd,
terwijl wij in de donkre pijn
van die nog niet geboren zijn
wachten op onze baringstijd?

Of zullen wij straks, weergekeerd
tot leven, zoeken in hun stad
naar wat wij hebben liefgehad
maar in de vuurlijn werd verteerd?...

De frontlijn dreunt met zijn geschut
als een gestage branding aan
het strand van ons ontrust bestaan,
dat onze drasse bodem schudt.

[p. 69]

 

De frontlijn doet zijn bloedig werk,

 

trekt krampend door het lage land,

 

en kogelgaten in de wand

 

resten ons als geboortemerk.