Vuur en wind (onder ps. Muus Jacobse)

[p. 74]

Wit afscheid

Vanmorgen lag als sneeuw
gespreid op gras en stam
een hagelbui, waarmee
de winter afscheid nam,

tussen de bloesemknop
en het uitdagend groen
een witte sluier op
de prilheid van 't seizoen,

een hagelwitte kou
dun over 't jonge gras,
opdat ons hart zich zou
herinneren wat wás...

Het is de laatste April
en morgen is het Mei.
Ons hart wordt wit en stil:
zijn wij nu morgen vrij?

Vandaag is het een eind,
morgen een nieuw begin:
wat er werd af gepijnd,
bracht het ons goed gewin?

Wit werd nu gras en stam,
dat ons hart nooit vergeet,
hoe ons de vrijheid kwam
door kou, honger en leed...

Misschien ligt in Berlijn
vandaag dezelfde sneeuw:
dat het begin mocht zijn,
God, van een beter eeuw!

[p. 75]

 

In San Francisco, in

 

Moskou en Amsterdam

 

dezelfde sneeuw, waarin

 

Uw rijk een aanvang nam!

 

 

 

In San Francisco, in

 

Moskou en Amsterdam

 

Uw sneeuw als een begin,

 

Uw liefde als een vlam!